Αρχικά για VR Developer δημιουργήθηκε για χρήση από το στρατό και ψυχαγωγία , αλλά τώρα εφαρμόζεται και στον ιατρικό και επιστημονικό τομέα. Ένα κύμα εικονικής πραγματικότητας έφερε την επανάσταση στις εφαρμογές της ιατρική από το 1993.
Η Εικονική πραγματικότητα (VR), ως ένα μέρος της επιστήμης των υπολογιστών, επιτρέπει την ανάπτυξη μοντέλων υπολογιστών που είναι βασισμένα στον πραγματικό κόσμο, και παρέχει στους ανθρώπους ένα μέσο για να αλληλεπιδράσει με αυτά τα μοντέλα μέσω νέων διεπαφών ανθρώπου-υπολογιστή και, κατά συνέπεια, τους προσφέρει μια σχεδόν ρεαλιστική εμπειρία με αυτά τα μοντέλα.
Η συμβολή αυτή διερευνά τις τεχνικές απαιτήσεις για την VR, περιγράφει την τεχνολογική πρόοδο και τα ελλείμματα, και αναλύει το πλαίσιο για μελλοντικές τεχνολογικές έρευνες και ανάπτυξη. Παρά το γεγονός ότι συζητούνται κάποιες μη-ιατρικές εφαρμογές της εικονικής πραγματικότητας, η συνεισφορά της επικεντρώνεται κυρίως σε ιατρικές εφαρμογές και σκιαγραφεί τις μελλοντικές προοπτικές των ιατρικών εφαρμογών εικονικής πραγματικότητας.
Επίσης όμως, συζητούνται πιθανοί κίνδυνοι που προκύπτουν από τη χρήση της εικονικής πραγματικότητας. Για αυτό το λόγο προτείνεται μια διεπιστημονική προσέγγιση για την αξιολόγηση της τεχνολογίας της εικονικής πραγματικότητας.
Αναλυτικότερα, ένα βασικό πλεονέκτημα της χρήσης εικονικής πραγματικότητας στον ιατρικό τομέα, είναι ότι η θεραπεία γίνεται απευθείας από γραφείο του θεραπευτή χωρίς μετακινήσεις και ειδικές διαμορφώσεις χώρων, οι οποίες κοστίζουν σε χρόνο και χρήμα. Επιπλέον στο εικονικό περιβάλλον ο θεραπευτής έχει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία στη δημιουργία και διαμόρφωση περιβαλλόντων σταδιακής έκθεσης με αποτέλεσμα η θεραπεία να μπορεί να εξατομικευτεί ανάλογα με τις ειδικές ανάγκες του εκάστοτε ασθενούς .
Μ αυτό τον τρόπο το άτομο ζει μια αληθοφανή κατάσταση η οποία όμως ελέγχεται από τους ειδικούς. Με τη χρήση εξειδικευμένου υλικού και λογισμικού παρέχονται στους χρήστες δεδομένα πολλαπλών αισθήσεων, όπως στερεοσκοπική όραση, τρισδιάστατος ήχος και αίσθηση αφής. Επιπλέον, οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσουν με φυσικό τρόπο με το περιβάλλον, καθώς ανιχνεύεται η κίνηση του κεφαλιού και του χεριού τους και τροποποιούνται αντίστοιχα τα δεδομένα που λαμβάνουν από το περιβάλλον. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας εμπειρίας είναι η αίσθηση της «παρουσίας» του χρήστη, δηλαδή η υποκειμενική αίσθηση ότι αποτελεί και ο ίδιος μέρος του εικονικού περιβάλλοντος .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου